بوی زلف او دماغ جان معطر می کند

یاد روی او چراغ دل منور می کند

یک جهان دیوانه در زنجیر دارد زلف او

که به سر خود هریکی سودای دیگر می کند

صورت ماهیت رویش نبیند هر کسی

هر کسی با خویشتن نقشی مصور می کند

سینه ام بر آتش است و دم نمی یارم زدن

ز آنکه گر لب می گشایم شعله سر بر می کند

جان همی سوزد مرا چون عود و از انفاس من

بوی جان می آید و مجلس معطر می کند